DERS 12: LÜTFEN TEPKİ VERMEDEN ÖNCE
DÜŞÜNÜN
Sizce çocuğunuzu yeterince anlıyor musunuz? Çocuk
anlaşılabilirse ona göre ebeveynin yaklaşımlarını ayarlaması daha kolay
olacaktır. Şayet ebeveyn hâlâ çocuğuna karşı hatalı davranmaya veya en ufak bir
hareketinde sabırsızlık gösterip tepkisel davranmaya devam ediyorsa henüz
çocuğunu anlayamıyordur. Çocuğu niçin anlamak önemlidir? Bir başka ifade ile
çocuk kendisi anlaşılmadan birtakım tepkilere maruz kalırsa bunun sakıncası ne
olabilir?
Bunu hemen bir örnekle izah etmek istiyorum:
Mesela bedeninizin bir yerinde bir şikayetiniz olduğunu ve bundan dolayı ilgili
hekime başvurduğunuzu düşünelim. Örneği daha da özelleştirelim; ayaklarınız
ağrıyor olsun. Bu örnek vücudunuzdaki bir başka ağrı için de düşünülebilir.
Doktorunuza ayaklarınızın ağrıdığını söylediğinizde muhatabınız olan doktorun
size çeşitli sorular sormasını, durumun ciddiyetine göre tetkikler yapması
gerektiğini düşünürsünüz. Bütün bu aşamalarda sonra doktorunuzun rahatsızlığınızı
anladığına ikna olursunuz. Ve doktora olan itimadınızdan dolayı dedikleri sizi
zorlayacaksa bile veya hoşunuza gitmese bile sizin iyiliğiniz için olduğunu
bilir ve dediklerini uygulamaya çalışırsınız. Tam tersini düşünün, ayaklarınıza
dair şikayeti belirttiğinizi ve size hiç soru sorulmadan ve tetkikleriniz
yapılmadan ilaç verildiğini düşünün. Bu durumda da genellikle hasta doktorun
kendisini anlamadığı, kararında yanılmış olabileceğini düşündüğünden doktorun
tavsiyelerini uygulamaz. Hatta bu davranışından dolayı doktoru eleştirebilir.
Aynen bunun gibidir çocuğun davranışlarının
sebebini bilmeden, anlamaya çalışmadan tepki vermek. Çocuk bir şeyler
yapmıştır. Fakat bunu yaparken bilinçaltındaki düşüncelerinin tesiri vardır.
Mesela duvara resim yapan çocuk, bu davranışı ile duvarı güzelleştirdiğini ve
annesinin böylece kendisini fark edebileceğini düşünebilir. Bu düşünce ve
heyecanla duvara resim yapan çocuk resmi annesine gösterir. Bu durumda anne
resmi karalama olarak nitelendirip ve bundan dolayı fiziksel veya sözel şiddete
başvurursa çocuğun ruhunda derin izler bırakabilecektir. Bu tepkisiyle çocuğunu
bu davranışından caydırmak isteyen anne belki de bu tepkisi dolayısıyla daha
ciddi sorunların baş göstermesine sebep olacaktır. Aynen sorunu anlamadan ilaç
yazan doktorun hastayı daha ciddi bir tehlikeye sürüklemesi gibi. Oysa anne
önce çocuğu dinleyip anlamaya çalışsaydı hem çocuktaki sevgi boşluğunu fark
edebilecek hem de ruhsal anlamda çocuğa zarar vermeden duvara resim çizmenin
yanlışlığını çocuğa anlatabilecekti. Aynen tıpta olduğu gibi “önce anlayın
sonra tepki verin”.
Önce ruhunu ve bilinçaltını çözmeye çalışın, sonra
çocuklarınıza tepkilerinizi şekillendirin.
Bu sebeple lütfen dinleyip anlamadan çocuklarınıza
tepki vermeyin.
Her davranışın müspet veya menfi bir
amacı vardır
Amaç müspet olduğu halde ters bir tepki ile
karşılaşan çocuğun duyguları deformasyona uğrarken zaten ebeveyni ile bağ
kuramamış olur ve amacı menfi olan çocuğun duyguları büsbütün negatifleşir ve
bağlar kopma noktasına gelir. Çocuk kimi zaman yaptığı davranışla ebeveyninden
negatif tepki görür. Fakat buna rağmen ebeveyni ile olumsuz da olsa bağlantı
haline geçmekten hoşlanabilir. Bu sebeple her defasında kızıyor olduğunuz halde
çocuğunuz hatasında ısrar ediyorsa çocuk hâlâ anlaşılamamıştır demektir.
Çocuğunu anlamaya çalışıp da yetersiz kaldığınızı düşündüğünüz zamanlarda da
bir uzmana danışmak hata yapma riskinizi azaltır.
Çocuklar neden olumsuz davranır?
* İlgiyi üzerinde toplama arzusu.
* Ebeveyni üzme arzusu/intikam düşüncesi.
* Gücünü ispat.
* Kendini ifade etme.
Bunlara kardeş kıskançlığı, özgüven problemi, vs..
gibi alt başlıklar çıkarılabilir. Bazen bu maddeler bazı çocuklar için 50’ye
bile çıkarılabilir. Ve unutmayın ki çocuğu ve davranışlarının amacını
anlayabilirseniz yaşanması muhtemel sorunların büyük ihtimalle önüne geçmiş
olursunuz.
Ailem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder