Vietnam'da
savaştıktan sonra sonunda evine dönmekte olan bir asker hakkında bir hikaye
anlatılır.
San
Francisco'dan ailesini aradı.
-Anne baba,
eve dönüyorum, ama sizden bir şey rica ediyorum. Yanımda bir arkadaşımı da
getirmek istiyorum.
-Memnuniyetle,
onunla tanışmak isteriz,diye cevapladılar..
Oğulları,
-Bilmeniz
gereken bir şey var diye devam etti.
-Arkadaşım
savaşta ağır yaralandı. Bir mayına bastı ve bir koluyla ayağını kaybetti.
Gidecek hiçbir yeri yok, ve onun gelip bizimle kalmasını istiyorum.
-Bunu
duyduğuma üzüldüm oğlum. Belki onun başka bir yer bulmasına yardımcı
olabiliriz.
-Hayır. Anne,
baba, onun bizimle yaşamasını istiyorum.
-Oğlum, dedi
babası,
-Bizden ne istediğini
bilmiyorsun. Onun gibi özürlü biri bize korkunç bir yük olur. Bizim kendi
hayatımız var, ve bunun gibi bir şeyin hayatımıza engel olmasına izin
veremeyiz. Bence bu arkadaşını unutup eve dönmelisin. O kendi başının çaresine
bakacaktır. Oğlu o anda telefonu kapattı. Ailesi ondan bir süre haber alamadı.
Ama birkaç gün sonra, San Francisco polisinden bir telefon geldi. Oğullarının
yüksek bir binadan düşüp öldüğünü öğrendiler. Polis bunun intihar olduğuna
inanıyordu. Üzüntü dolu anne-baba hemen San Francisco'ya uçtular ve oğullarının
cesedini tespit etmek için şehir morguna götürüldüler. Onu tanıdılar ve
bilmedikleri bir şey daha öğrenince dehşete düştüler. Oğullarının sadece bir
kolu ve bir bacağı vardı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder