ASKIDAN BİR KAHVE

Venedik'te kenar mahallelerden birinde, bir cafe-barda kahvelerimizi içiyorduk. İçeri giren müşterilerden biri barmene " İki kahve, biri askıda" dedi, iki kahve parası verip, bir kahve içip gitti. Barmen de duvardaki çiviye bir küçük kağıt astı. Biraz sonra içeri iki kişi girdi, onlar da "üç kahve biri askıda" dediler, iki kahve içip, üç kahve parası ödeyip gittiler. Barmen askıya yine küçük bir kağıt astı. Bunun gün boyu böyle sürdüğü anlaşılıyordu. Biraz sonra kahveye üstü biraz eski-püskü, belli ki yoksul bir adam girdi ve barmene
"Askıdan bir kahve" dedi. Barmen hemen bir kahve hazırladı ve yeni müşterinin önüne getirdi. Yoksul kişi kahvesini içtikten sonra, para ödemeden çıkıp gitti. Barmen ise duvardaki askıya taktığı kağıtlardan birini kopardı, parçaladı, çöpe attı. Yardım etmek için, insanların gereksinimlerini belirlerken, yalnızca yaşamsal gereksinimlerle sınırlı kalmak zorunda değiliz. Askılara kahve asmayı da unutmamak gerek.